Body and soul (1947)

Charlie Davis wil het maken als professioneel bokser, zeer tegen de zin van zijn moeder, die hem liever een goede opleiding ziet volgen. Wanneer Charlie steeds succesvoller wordt, komt hij in aanraking met duistere figuren uit het wereldje. Met name de louche promotor Roberts toont veel interesse in hem. Charlie zelf wordt steeds arroganter, en laat zich leiden door het grote geld. Zijn vriendin Peg en zijn vrienden proberen hem ervoor te behoeden, maar Charlie zakt steeds dieper weg in een wereld van bedrog, verraad en moord.

Body and Soul was de eerste grote boksfilm, en wordt door sommigen nog steeds gezien als de beste film uit dit (sub)genre. Vooral de boksscènes waren revolutionair. Cameraman James Wong Howe liet zich op rolschaatsen door de ring duwen, met de camera in de hand. Dit zorgde voor extreem realistische vechtscènes, die later een grote invloed waren op Martin Scorsese’s meesterwerk Raging Bull.

In de jaren 50 kwamen de drie belangrijkste figuren uit Body and Soul in opspraak tijdens de HCUA onderzoeken. Deze commissie was belast met het opsporen van ‘on-Amerikaanse activiteiten’ (communisten). Hoofdrolspeler John Garfield en scenarioschrijver Abraham Polonsky weigerden te getuigen voor de commissie en kwamen op een zwarte lijst te staan. Polonsky kreeg jaren lang geen voet meer aan de grond in Hollywood, Garfield stierf korte tijd later op 39-jarige leeftijd aan hartproblemen. Regisseur Robert Rossen kwam van de lijst af door onder druk namen te noemen van andere ‘communisten’. Enkele jaren later regisseerde Rossen zijn meest bekende film: The Hustler, waarvoor hij 3 Oscarnominaties ontving.

Voor Body and Soul werden Polonsky en Garfield genomineerd voor een Oscar (Beste Scenario en Beste Acteur). De film won de Oscar voor Beste Montage.